Γιάννης Καραχισαρίδης
Θεσμός. Μια δραστηριότητα γίνεται θεσμός με κριτήριο τη διάρκεια στο χρόνο. Αλλά υπάρχει κι ένα άλλο κριτήριο – όχι τόσο συζητημένο – που καθορίζει το πέρασμα μιας δραστηριότητας στη χορεία των θεσμών. Πρόκειται για ένα σημείο καμπής καθοριστικό για κάθε προσπάθεια. Είναι η στιγμή που τα ιδρυτικά μέλη θα αποχωρήσουν από την ενασχόληση και η σκυτάλη θα δοθεί οριστικά στις επόμενες γενιές. Αν μια δραστηριότητα κατορθώσει να ξεπεράσει κι αυτό το όριο, τότε έχει σημαντικές πιθανότητες να αναγνωριστεί ως θεσμός. Τον Σεπτέμβριο η ηλικία του Θεατροδρομίου θα κλείσει τα 33 χρόνια. Η παρουσία του σ’ αυτά τα χρόνια ήταν συνεχής και σημαντική για τα πολιτιστικά δρώμενα της Κοζάνης, αλλά και της περιφέρειας. Το αν θα γίνει θεσμός όμως θα κριθεί μετά από δύο δεκαετίες. Αν τα καταφέρει, διατηρώντας αναλλοίωτη τη δράση του, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για ένα μικρό κατόρθωμα.
Η αίθουσα. Το κλειδί της διάρκειας και της αντοχής μέσα στο χρόνο είναι η αίθουσα που απέκτησε στην Αγία Παρασκευή στη δύση του 20ου αιώνα. Είχαν περάσει 17 χρόνια από την ίδρυση του Θεατροδρομίου και χάρις σ’ αυτή την αίθουσα η δράση συνεχίστηκε απρόσκοπτα για άλλα τόσα χρόνια μέχρι σήμερα. Ένας θεατρικός οργανισμός που έχει δική του αίθουσα αυξάνει τις πιθανότητες επιβίωσης με γεωμετρική πρόοδο. Με την απόκτηση, τη διαμόρφωση και τα εγκαίνια της αίθουσας ξεκίνησε η δεύτερη περίοδος του Θεατροδρομίου. Και η χρονική στιγμή ήταν καθοριστική, γιατί τότε μόλις είχε δημιουργηθεί και το ΔΗΠΕΘΕ, ένας ισχυρός θεσμός, που αφαίρεσε από το Θεατροδρόμιο τη πρωτοκαθεδρία στα θεατρικά δρώμενα της πόλης. Το γεγονός αυτό όμως, αντί να δημιουργήσει ηττοπάθεια, έγινε ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα. Έχουν έντονα χαραχθεί στη μνήμη μου οι πρόβες για το έργο «Η βεγγέρα» το χειμώνα του 1998, όταν η αίθουσα ήταν ακόμα αποθήκη (εγκαινιάστηκε το 2001). Με πολύ χιόνι έξω και μια ξυλόσομπα μέσα να μπουμπουνίζει.
Η τρίτη περίοδος στην αφετηρία. Μια δραστηριότητα που φιλοδοξεί να γίνει θεσμός, αν δεν ανανεώνεται, αν δεν αλλάζει εποχές, όπως κυλάει ο χρόνος, πέφτει σε παρακμή και σβήνει. Έτσι ήρθε η στιγμή και για το Θεατροδρόμιο να ξεκινήσει με νέα πνοή τη τρίτη περίοδο του. Επί 20 χρόνια διοικούνταν από τη γνωστή δυναμική τριανδρία, τον Λύσανδρο Ρήγα, τον Γιώτη Βασιλειάδη και τον Σάκη Παπαδόπουλο. Με αυτή τη διοίκηση κατάφερε να ξεπερνάει τις δυσκολίες και να πορεύεται επί δύο δεκαετίες με σημαντικά αποτελέσματα. Και κάπου στο 2016 φάνηκε η ανάγκη να μπουν στην εταιρία καινούρια μέλη. Σ’ αυτή τη μεταβατική περίοδο είναι κρίμα που αποχώρησε ο Γιώτης Βασιλειάδης, που τόσα έχει προσφέρει στη πορεία του Θεατροδρομίου. Μαζί του αποσύρθηκαν και άλλοι σημαντικοί συντελεστές, που ειδικά τα τελευταία χρόνια πρόσφεραν πολλά. Ειλικρινά ελπίζω ότι το άμεσο μέλλον θα φέρει και την επιστροφή τους. Προς το παρόν το Θεατροδρόμιο ανασυντάσσεται για να ξεκινήσει τη νέα εποχή του. Με νέες ιδέες και με τη σύμπραξη έμπειρων στελεχών, με ήδη πολύ σημαντική παρουσία στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης.
Το μέλλον όπως πάντα είναι άδηλο.
Πάντα όμως ένα νέο ξεκίνημα γεννάει αισιοδοξία και πρόσθετο κέφι για δουλειά.
Γιάννης Καραχισαρίδης
Υποστηριχτής του Θεατροδρομίου από το 1995
Πρόσφατα σχόλια