ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Σέρβια-Κοζάνης από γονείς εκπαιδευτικούς σε ένα περιβάλλον που αγαπούσε τα βιβλία, το λόγο και την εξωστρέφεια. Η αγάπη της για τη γλώσσα την οδήγησε στο να βάλει τη ζωή της στην υπηρεσία της Φιλολογίας. Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης στο τμήμα της Κλασσικής Φιλολογίας και εργάζεται ως καθηγήτρια. Σήμερα ζει στα Σέρβια και διδάσκει στο ΓΕΛ Σερβίων. Είναι παντρεμένη και έχει τρία παιδιά.
Εδώ και λίγα χρόνια ασχολείται πιο συστηματικά με τη συγγραφή διηγημάτων, δοκιμίων, άρθρων και ποίησης.Έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς έργα της στον τοπικό τύπο και σε περιοδικά λογοτεχνικού ενδιαφέροντος καθώς και στο διαδίκτυο.
Τον Σεπτέμβριο του 2015 το διήγημά της «Οδύνη και Φως» που αναφέρεται στο ολοκαύτωμα των Σερβίων, βραβεύτηκε με το 3ο βραβείο διηγήματος σε Πανελλήνιο διαγωνισμό που οργάνωσε η Κοβεντάρειος Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης με θέμα «Πόλεμος και Ειρήνη».
Τον Σεπτέμβριο του 2016, της απονεμήθηκε Έπαινος από το Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» στον ΛΒ’ λογοτεχνικό διαγωνισμό 2015 για τα έντεκα πρώτα ποιήματα της ποιητικής συλλογής «Ανεμώνη» που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Εντύποις.
Επίσης απέσπασε το 2ο βραβείο στον ποιητικό διαγωνισμό «Καζαντζάκεια 2017» για το ποίημά της «Το Χρέος», και 1ο βραβείο στον διαγωνισμό ποίησης της «Αμφικτυονίας Ελληνισμού» για το ποίημά της «Στα κάτεργα του αβέβαιου».
Έχει πάρει μέρος σε σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής και έχει ενεργό παρουσία σε συλλόγους με πολιτιστικό περιεχόμενο και ανθρωπιστική δράση. Σταθερός στόχος της είναι να υπηρετεί τον άνθρωπο και τη γλώσσα μέσα από την προσωπική της γραφή αλλά και τη διδασκαλία που είναι πάντα η πρώτη της μέριμνα.
Ανεμώνη
Απ’ όλα τα άνθη
προτιμώ
την ανεμώνη.
Μ’ αρέσει η φλυαρία της.
Άνεμο μου θυμίζει,
νοτιά, εκείνον
που φυσά και συνεπαίρνει
όλα τα στάσιμα
που έχουν βολευτεί
ακίνητα μες τον καιρό.
Διαβάζω μέσα της το μόνη,
αυτό που περιμένει
η νομοτέλεια της ζωής.
Το νε το ανορθόγραφο
που έτσι εύκολα έδωσα
σε μάταιες συναινέσεις.
Το Α το στερητικό
του εθελούσιου βίου
που ανεπαισθήτως έκλεισα
σε πρέπει αυτοθυσίας.
Το η του θηλυκού
το ακριβοθώρητο άρθρο
και τελικά το ων,
τη θυμωμένη μετοχή του ειμί
που πάει να μου θυμίσει
του όντος την ηχώ.
Πρόσφατα σχόλια